Om maar gelijk met de deur in huis te vallen..... Ja het is allemaal meegevallen.
Het gaat heel goed met me en als ik terugkijk kan ik zeggen dat 10 november eigenlijk een TOPDAG was.
Met een dosis gezonde spanning vertrok ik met Fred 's-morgens naar het Radboudziekenhuis met mijn tas.
Samen hand in hand kameraden naar de afdeling,het was nog een best eind tippelen.
Daar aangekomen werd me mijn bed gewezen en mocht ik mijn operatiekleding aandoen.
De bloeddruk was wat aan de hoge kant zei de verpleegster. Komt goed zei ze....92 onderdruk hoorde ik nog net opvangen. Ik had mijn medicijnen 'smorgens nog in mogen nemen en daar zaten ook twee medicijnen voor de bloeddruk bij dus dat zou wel goed komen.
Er werden wat vragen gesteld en ik voelde toen wel wat spanning. Ik moest pienkelen en liep met die gespierde sportkuiten (haha) over de afdeling naar het toilet. Dat was een grote zorg voor me. Oh als ik maar niet moet pienkelen.
Maar ik heb het toch bespreekbaar gemaakt en ze gaf me een knipoog komt goed, we brengen een katether in.
Oké,gelukkig maar. Ik werd om 9.00 uur naar de OK gebracht. Ik weet niet meer of Fred bij me was maar ik kwam aan in de OK en daar zag ik dat koppie van Dr.Mylanus. Mijn oortjes had ik overigens IN. Ik hoor me nog zeggen...zo Dr. Mylanus U staat al handenwrijvend klaar om mij te opereren? Hij lachte, succes zei ik en maak er iets moois van aub.
Ik zie nog 3 mensen binnenkomen die mij groeten.....toen hoorde ik,we gaan U vastbinden! Dat was minder maar het gebeurde met kussentjes en ik merkte er niets van alleen dat ze donkerblauw van kleur waren.
Ineens een doorzichtig kapje vanaf de achterkant op mijn gezicht en ik spruttelde nog wat tegen.
Erna heb ik NIETS meer gemerkt. Toen ik bij kwam heb ik geen last gehad van Braken, helemaal niets daar was ik best een beetje bezorgd over want de afgelopen maanden heb ik veel, nee heel veel migraine gehad en dat gebeurd ook bij krachtsinspanning. Maar helemaal NIETS , daar was ik zoooo blij mee. Fred stond naast mijn bed Tom mijn zoon en Carla mijn schoondochter.
Ik voelde me redelijk goed en zag wel dat ik aan toeters en bellen lag maar daar verder niet naar gekeken.
Wel was ik bezorgd en de zuster kwam, hoe gaat het schreef ze op? Oh ja geen geluid natuurlijk.
Ja, goed alleen hoe moet het als ik dadelijk moet pienkelen. Kijk eens zei ze hoe mooi de kleur van je urine....haha shame shame en ze hield een plastic zak omhoog.

Er was echt overal aan gedacht. Ik was niet ziek maar wel moe en ik lag op een zaal met vier mensen.
Ik kon alleen niet naar rechts kijken. Het drukverband voelde goed en ik had hoofdpijn maar geen migraine.
Ik heb geloof ik gevraagd of Tom en Carla ne een klein uurtje naar huis konden gaan en dat ik het gewaardeerd heb dat ze kwamen.
Fred stond bij me en we hebben even gepraat. Ga maar lekker naar huis,ik red me wel.
Hij ging weg na 10 minuten en toen besefte ik dat ik echt helemaal NIETS HOORDE.
Hele rare gewaarwoording als je in een andere omgeving bent zoals het ziekenhuis.
Ik zag allemaal karretjes en ik geloof dat ik een glas water vroeg zonder theezakje.
Er gebeurde veel op de zaal en ik werd wat onrustig. Oh pffff als ik nog maar een klein lichtje zie straks en als de deur maar niet dicht gaat. Ik ben eigenlijk een grote bofbips want ik heb nooit eerder in een ziekenhuis gelegen. Ik probeerde mijn gedachten om te bouwen. Komt goed Fran, ik heb toch de zuster maar gebeld en kenbaar gemaakt waar ik mee zat. Zal ik je iets kalmerends geven zei ze? Nee, ik wil alleen weten of de deur open blijft vannacht en of er een klein lichtje is. Ze wees me de knop van alarm en licht maar ik moest toch iets innemen. Oké !
Ieder uur heb ik gezien en ik was niet bang. Ik sliep tussen de bedrijven door en was daar blij mee.

De klus was geklaard door Dr.Mylanus en zijn team...HULDE!
De volgende ochtend de 11-11-2015 kwam er een karretje met eten.
Ja, lekker twee beschuiten met kaas aub en ja hoor wat een mooie ervaring ik hoorde ze kraken in mijn mond.
Zou dat restgehoor zijn? Ik at door en GENOOT. Wel last van vervelende geluiden in mijn koppie.
Hartritmegeluiden. Om 10.00 uur zou Fred komen las ik op het papier. Er moest een CT scan gemaakt worden om te bekijken of de elektroden goed zaten. 20-20 had Dr. Mylanus tegen Fred gezegd. Das mooi werk!
Na wat gesprekken en andere zaken mocht ik naar huis. Tom had de lunch klaar thuis.
Ben ik lopend naar de uitgang gegaan met Fred Ja, en we moesten bij de apotheek van het Radboud de pijnstilling ophalen.
Toen heeft Fred de auto voorgereden en madam de pompadour kon instappen.
Ik was Moe maar zeer voldaan.
Dit heb ik nog niet eerder op mail gezet en van me afgeschreven maar toch wel goed U de uitgebreide versie te geven.
De wonden zie er fantastisch uit maar die foto's heb ik op whatsapp en kan ik alleen maar appen.
De hechtingen trekken wat maar komt goed. 8 paracetamollekus per dag en mijn eigen medicijnen dat is goed voor de bloedspiegel werd er gezegd en ik heb er baat bij.
Als ik terugkijk zou ik de operatie zo overdoen, compliment voor Dr.Mylanus en de narcotiseur geweldig!! en het gehele CI team.

De stilte gaat ook goed en ik heb GEEN ANGSTEN. Ik kan alles goed relativeren al overvalt me weleens een moment van ik wil nu HOREN en SPRAAKVERSTAAN. Ik trek me dan even terug en kom na een tijdje weer naar binnen. Ik heb wonderbaarlijk veel plezier van spraakafzien en kan Fred en Tom al zowiezo goed verstaan dat is een pré.
Verder heb ik gisteren een proefrit met mijn auto gemaakt want ik wil weer autorijden.
Dat ging goed alleen vreemd is het wel die stilte in die bewegende wereld.
Vandaag ga ik naar Nistelrode op visite bij Truus die 27 oktober is geholpen.
Marian mijn vriendin die me gesteund heeft in het trajekt en nog ,gaat ook mee maar komt met haar eigen auto.
Dit was mijn verhaal en ik ben DIK TEVREDEN.

Ik heb geen verwachtingen en geen oren in gehad want die bonken nog en jeuken ook.
Nog geen behoefte aan dus weet niet of ik restgehoor heb.
Verder hak ik alles in mootjes en worstel me eerst de STILTE door en 9 december a.s. is de afregeling.
Wat ik wel weet is dat ik een fantastische man naast me heb staan die mijn rots in de branding is en mijn steun en toeverlaat. Zijn woorden, WE GAAN DE KLUS SAMEN KLAREN.
Nou dat is fantastisch en ik ben daar dankbaar voor.
Mocht U mij willen volgen zo af en toe dan kan dat op www.franstaal.vijftigplusser.nl en ik link het door naar www.facebook.com Fran Brom.

Ik ga weer lekker slapen, maar moest dit even van me af schrijven. Een fantastische therapie om mijn koppie leeg te maken.