Heb jullie website gevonden en het leek me leuk ook mijn ervaringen te delen.
Ik heet Henriette ben 52 jaar en weet sinds 1 maand dat ik DFNA9 heb.
Rond mijn 46 ste bemerkte ik dat ik wat minder ging horen, heb mijn gehoor laten testen en het was net op het randje wel of geen hoortoestel. Omdat mijn ouders sinds mijn 16 de gescheiden zijn en ik verder met vader en zijn familie geen contact meer heb legde ik geen link. Vader had vroeger last van looporen en is daaraan geopereerd en daardoor slechthorend geworden.
Toen ik bij het Audiologischcentrum kwam zei de audioloog dat mijn vader daar ook kwam, en die was inmiddels doof, ook een tante . Zij hebben beide een gehoorapparaat. Doordat ik minder ging horen voelde ik me vaak depressief. Na vele gesprekken met mijn man heb ik besloten dat ik een gesprek wilde met een KNO arts in Maastricht en tevens ook de vraag wat mijn mogelijkheden zijn voor de toekomst. Ik heb toen een genetisch onderzoek gehad Waaruit deze diagnose kwam.
Pfff ik vind het echt lastig je verstaat het vaak niet goed waardoor je erg onzeker word. Ik ben van beroep kapster en heb mijn eigen bedrijf. Daarnaast werk ik 2 dagen in een restaurant aan de balie waar ik me voornamelijk bezig houdt met de rekeningen en de telefoon aannemen wat steeds lastiger word.
Mijn hobbys zijn schilderen en hardlopen (wat ook weer goed is voor mijn evenwicht). Ik zou het leuk vinden met mede DFNA9 maatjes ervaringen uit te wisselen. Want na de diagnose was er niets meer en beland je in een gat.

Ik hoop iets van jullie te horen met vriendelijke groet Henriette van Hout.