Wie last heeft van een uitgevallen evenwichtsorgaan, merkt vaak al een enorme disbalans. Mensen van wie beide evenwichtsorganen uitvallen, hebben problemen met lopen en het stabiliseren van beelden.Dit wordt me ook steeds duidelijker. Ik heb de laatste week zoveel last van disbalans. Het is eigenlijk een paar dagen geleden begonnen voor er sneeuw kwam.
Jullie weten vast hoe erg Parkinson is.Het voelde alsof mijn hoofd constant schudde. Ik keek zelfs in de spiegel om te zien of het waar was. Gelukkig niet, maar ik durfde niet naar buiten. Totaal uit balans riep ik steeds. Eind van het jaar tijd voor een nieuwe bril dacht ik. Ik was bij Hoogstede in Nistelrode een tijdje geleden en Michel vroeg: Fran wat wil je met een bril? Het hoge woord was eruit, LOPEN!
Als ik buiten loop wiebelt alles en ik kon het nooit echt verklaren. Er gebeurt teveel buiten en kan het niet allemaal in me opnemen. Ik hou vaak iemand aan de arm vast. Daardoor hou ik me nog enigszins staande. Een bril op welke manier dan ook is er niet,ik zal altijd als een dronken droppie op zijn Fran’s lopen. Het is echt tijd voor een rollator, pfff ja het moet.Ik liep liever ondersteboven dan dat ik de rollator pakte maar Fred heeft hem al beneden gezet. Hij moet in de auto en ik ga hem gebruiken.
Het kan niet anders meer,wat moet dat moet….maar we moeten toch niets?
di
09
jun
2015
UIT BALANS...
het DFNA 9 gen heeft meestal als eerste effect op het evenwichtsorgaan. Het evenwichtsorgaan (labyrint) bestaat uit drie halfcirkelvormige organen die tevens nauw verbonden zijn aan het
slakkenhuis van het oor. In deze kanalen zitten ook trilharen, net als in het slakkenhuis. Bij ons gaan de trilharen eerste kapot en gaan geen leven lang mee. Als eerste bemerkte ik op ongeveer
mijn dertigste dat ik met fietsen af en toe spontaan de berm in fietste! Dat kon ik dan echt niet corrigeren, dus vallen en opstaan. Gênant en vervelend.
Nu ruim 20 jaar later functioneert mijn evenwichtsorgaan maar voor 20%. ik kan niet meer fietsen, al helemaal niet in het donker, bovendien loop ik in het donker te zwalken als een dronken vent. Bijvoorbeeld de bioscoop verlaten en de trappen opgaan als de lichten nog niet aan zijn, vergeet het maar. Helemaal uit balans. Dus ik blijf zitten totdat heel de titelrol afgelopen is en de lichten weer aangaan.
Hebben jullie ook van dit soort ervaringen. Schrijf een commentaar en lucht je hart. Groetjes André